Homoseksualizm to nie choroba
28 czerwca, 2020Czerwiec określany jest Miesiącem Dumy LGBTQ+ (Pride Month). To upamiętnienie wydarzeń z 28 czerwca 1969 roku, kiedy to nowojorska policja dokonała nalotu na gejowski klub Greenwich Village. Wówczas rozpoczęło to pierwszą tak dużą manifestację osób LGBTQ+. Tego dnia rok po tamtych wydarzeniach miała miejsce pierwsza manifestacja Gay Pride. Za autorkę określenia Pride Month uznaje się biseksualną Brende Howard.
Symbol tęczowej flagi zaprojektował artysta Gilbert Baker, użyto jej po raz pierwszy 25 czerwca 1978 roku.
Homoseksualizm to normalny wariant ludzkiej seksualności
Takie naukowe stanowisko przedstawiają:
- Światowa Organizacja Zdrowia,
- Światowe Towarzystwo Psychiatryczne,
- Światowe Towarzystwo Medyczne,
- Światowe Towarzystwo Zdrowia Seksualnego,
- International Society of Psychiatric-Mental Health Nurses,
- Międzynarodowa Federacja Pracowników Socjalnych,
- Panamerykańska Organizacja Zdrowia,
- Stały Komitet Lekarzy Europejskich,
- Stowarzyszenie Psychiatryczne Ameryki Łacińskiej,
- Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Amerykańskie Towarzystwo Psychoanalityczne,
- Amerykańska Akademia Pediatryczna,
- Amerykańska Akademia Psychiatrii Dzieci i Młodzieży,
- Amerykańskie Towarzystwo Medyczne,
- Amerykańskie Kolegium Lekarzy,
- Amerykańskie Stowarzyszenie Zdrowia Publicznego,
- Amerykańskie Stowarzyszenie Zdrowia Szkolnego,
- Amerykańska Akademia Lekarzy Rodzinnych,
- Amerykańskie Towarzystwo Zdrowia i Medycyny Młodzieży,
- American Academy of Physician Assistants,
- Amerykańska Akademia Pielęgniarstwa,
- Amerykańskie Stowarzyszenie Pielęgniarek,
- Amerykańskie Narodowe Stowarzyszenie Dyplomowanych Pielęgniarek Pediatrycznych,
- Amerykańskie Narodowe Stowarzyszenie Pielęgniarek Szkolnych,
- Association of American Medical Colleges,
- Amerykańskie Stowarzyszenie Edukatorów, Doradców i Terapeutów Seksualnych,
- Amerykańskie Stowarzyszenie Psychologów Szkolnych,
- Amerykańskie Towarzystwo Terapii Małżeńskiej i Rodzinnej,
- Amerykańskie Narodowe Stowarzyszenie Pracowników Socjalnych,
- Amerykańskie Towarzystwo Terapii Behawioralnej i Poznawczej,
- Amerykańskie Stowarzyszenie Poradnictwa Psychologicznego,
- Amerykańskie National Latinx Psychological Association,
- Amerykańskie Stowarzyszenie Doradców Szkolnych,
- Kanadyjskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Kanadyjskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Kanadyjskie Towarzystwo Pediatryczne,
- Brytyjskie Królewskie Kolegium Psychiatrów,
- Brytyjskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Brytyjska Rada Psychoanalityczna,
- Rada Psychoterapii Zjednoczonego Królestwa,
- Brytyjskie Towarzystwo Medyczne,
- Brytyjskie Królewskie Kolegium Lekarzy Rodzinnych,
- Brytyjskie College of Sexual and Relationship Therapists,
- Brytyjskie Stowarzyszenie Poradnictwa Psychologicznego i Psychoterapii,
- Brytyjskie Towarzystwo Terapii Behawioralnej i Poznawczej,
- Brytyjskie Narodowe Stowarzyszenie Poradnictwa Psychologicznego,
- Królewskie Australijsko-Nowozelandzkie Kolegium Psychiatrów,
- Australijskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Australijskie Towarzystwo Medyczne,
- Australijska Federacja Psychoterapii i Poradnictwa Psychologicznego,
- Nowozelandzkie Towarzystwo Psychologiczne,
- Polskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Polskie Towarzystwo Seksuologiczne,
- Stowarzyszenie Niemieckich Specjalistów w dziedzinie Psychiatrii i Psychoterapii,
- Niemieckie Towarzystwo Psychiatrii, Psychoterapii, Psychosomatyki i Neurologii,
- Niemieckie Towarzystwo Psychologiczne,
- Niemieckie Towarzystwo Medyczne,
- Austriackie Towarzystwo Psychiatrii, Psychoterapii i Psychosomatyki,
- Federalna Grupa Ekspertów Psychiatrii i Medycyny Psychoterapeutycznej Austriackiego Towarzystwa Medycznego,
- Austriackie Towarzystwo Zdrowia Publicznego,
- Austriackie Towarzystwo Seksuologiczne,
- Francuska Federacja Seksuologii i Zdrowia Seksualnego,
- Holenderski Instytut Psychologii,
- Królewskie Holenderskie Towarzystwo Medyczne,
- Holenderskie Towarzystwo Seksuologiczne,
- Hiszpańskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Hiszpańska Generalna Rada Psychologii,
- Madryckie Kolegium Psychologów,
- Hiszpańskie Towarzystwo Podstawowej Opieki Pediatrycznej,
- Hiszpańska Federacja Stowarzyszeń Seksuologicznych,
- Włoskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Włoska Krajowa Rada Psychologów,
- Włoskie Towarzystwo Seksuologiczne i Edukacji Seksualnej,
- Szwedzkie Towarzystwo Psychologiczne,
- Stowarzyszenie Portugalskich Psychologów,
- Portugalskie Towarzystwo Seksuologii Klinicznej,
- Szwajcarskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Duńskie Towarzystwo Medyczne,
- Norweskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Norweskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Fińskie Towarzystwo Medyczne,
- Irlandzkie Kolegium Psychiatryczne,
- Irlandzkie Towarzystwo Psychologiczne,
- Rosyjskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Węgierskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Południowoafrykańskie Stowarzyszenie Psychiatrów,
- Południowoafrykańskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Południowoafrykańska Akademia Nauk,
- Chambre Camerounaise des Acteurs en Psychologie,
- Brazylijskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Brazylijska Federalna Rada Psychologii,
- Brazylijskie Towarzystwo Psychologii Analitycznej,
- Brazylijska Federalna Rada Medycyny,
- Associação Brasileira de Ensino de Psicologia,
- Brazylijskie Towarzystwo Psychologii Prawnej,
- Brazylijskie Towarzystwo Psychologii Szkolnej i Edukacyjnej,
- Brazylijskie Towarzystwo Psychoterapii,
- Instituto Brasileiro de Avaliação Psicológica,
- Brazylijskie Associação Nacional de Pesquisa e Pós-graduação em Psicologia,
- Meksykańskie Towarzystwo Zdrowia Seksualnego,
- Kolumbijskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Kolumbijska Krajowa Rada Psychologii,
- Kolumbijskie Kolegium Psychologów,
- Kolumbijska Fundacja na Rzecz Postępu Psychologii,
- Chilijskie Kolegium Psychologów,
- Gwatemalskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Izraelskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Izraelskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Izraelskie Towarzystwo Pediatryczne,
- Izraelskie Towarzystwo Psychiatrii Dzieci i Młodzieży,
- Izraelskie Towarzystwo Medyczne,
- Izraelskie Towarzystwo Lekarzy Rodzinnych,
- Izraelskie Towarzystwo Medycyny Młodzieży,
- Libańskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Libańskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Libańskie Towarzystwo Medyczne na Rzecz Zdrowia Seksualnego,
- Indyjskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Japońskie Towarzystwo Psychiatrii i Neurologii,
- Filipińskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Hongkońskie Kolegium Psychiatrów,
- Hongkońskie Towarzystwo Psychologiczne,
- Tajwańskie Towarzystwo Psychiatryczne,
- Tajwańskie Towarzystwo Medyczne.
Homoseksualność została sklasyfikowana jako dewiacja seksualna zarówno w pierwszym i drugim wydaniu Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych (DSM-I i DSM-II) z 1952 roku oraz z 1968 roku.
Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w 1973 roku wykreśliło homoseksualizm z podręcznika zaburzeń psychicznych (Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych, DSM). Uznano, że to zaburzenia orientacji seksualnej, z zastrzeżeniem, że nie można porównać homoseksualizmu z heteroseksualizmem.
Spowodowane to było ukazaniem się licznych badań naukowych, że homoseksualizm nie wiąże się z zaburzeniami psychicznymi.
Błędne wówczas przekonanie, że homoseksualizm to zaburzenia psychiczne wynikało przede wszystkim z błędów metodologicznych badań naukowych, w których oceniano homoseksualnych mężczyzn osadzonych w więzieniach. Dopiero, gdy przeanalizowano sytuacje osób heteroseksualnych i homoseksualnych na wolności zweryfikowano stanowisko w tej sprawie.
Dopiero w 1987 roku w DSM-IIIR Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne uznało homoseksualność za normalny wariant ludzkiej seksualności. W 2013 roku w DSM-5 kategoria ta została całkowicie usunięta.
17 maja 1990 roku Światowa Organizacja Zdrowia zaaprobowała depatologizację homoseksualności. A w 2004 roku ta data (17 maja) ustanowiona została Międzynarodowym Dniem Przeciw Homofobii, który od 2015 roku obchodzony jest jako Międzynarodowy Dzień Przeciw Homofobii, Transfobii i Bifobii.
Światowa Organizacja Zdrowia w 1992 roku w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10) w miejsce homoseksualności wprowadziła orientacją seksualną niezgodną z ego (egodystoniczną) wraz z nową kategorią diagnostyczną F66 – zaburzeniami psychologicznymi i zaburzeniami zachowania związanymi z rozwojem i orientacją seksualną.
Nowa klasyfikacja ICD-11 opracowana 18 czerwca 2018 roku, która zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2022 roku, nie zawiera już tej kategorii.
Orientacja seksualna jest współcześnie definiowana jako pociąg erotyczny i uczuciowy wobec mężczyzn, kobiet lub obu płci. Orientacja heteroseksualna, homoseksualna i biseksualna są traktowane jako prawidłowe warianty rozwojowe seksualności człowieka. Osoby homoseksualne stanowią około 5% populacji (dane szacunkowe). W oparciu o wyniki badań poświęconych orientacji homoseksualnej, prowadzonych na świecie od lat 40. XX wieku, eksperci zasiadający w międzynarodowych gremiach skupiających psychologów, psychiatrów i lekarzy innych specjalności doprowadzili do depatologizacji homoseksualności – homoseksualizm został wykreślony z list chorób i zaburzeń psychicznych: w 1973 roku z klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, w skrócie DSM), w 1991 roku – z Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (International Classification of Diseases and Related Health Problems, w skrócie ICD) opracowanej przez Światową Organizację Zdrowia. Chcemy podkreślić, że druga z wymienionych tu klasyfikacji stanowi prawną podstawę do stawiania rozpoznań medycznych w Polsce.
Kształtowanie się orientacji seksualnej jest procesem złożonym, pozostającym pod wpływem wielu czynników, wśród których znaczącą rolę odgrywają uwarunkowania biologiczne. Orientacja seksualna nie podlega możliwości dowolnego kształtowania zgodnie z kulturowo – społecznymi oczekiwaniami, nie jest kwestią wyboru lub mody. Podobnie jak osoby heteroseksualne, osoby homoseksualne mają prawo do korzystania z usług medycznych i psychologicznych, jednak wskazaniem do leczenia w żadnym razie nie powinna być orientacja seksualna tych osób. Propagowanie terapii polegających na korekcie, konwersji czy reparacji orientacji homo- czy biseksualnej w kierunku wyłącznie heteroseksualnej jest niezgodne ze współczesną wiedzą na temat seksualności człowieka i może zaowocować poważnymi niekorzystnymi skutkami psychologicznymi dla osób poddawanych tego typu oddziaływaniom.
Polskie Towarzystwo Seksuologii
Fakty dotyczące homoseksualizmu:
- mózg homoseksualistów jest nieco inaczej zbudowany niż u heteroseksualistów (co nie oznacza choroby)
- homoseksualizm występuje u zwierząt
- homoseksualizm to nie dewiacja seksualna
- homoseksualizm nie jest determinowany wychowaniem
- ma żadnej korelacji między homoseksualizmem a pedofilią
Jednym z przejawów uprzedzeń jest zarzut, że geje stanowią szczególne zagrożenie dla dzieci. Jednakże wszystkie dostępne dane naukowe i doświadczenie kliniczne wskazują, że geje nie są bardziej skłonni do wykorzystywania seksualnego dzieci niż mężczyźni heteroseksualni.
Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne
Homoseksualizm a genetyka
Okazało się, że receptor androgenów (np. testosteronu), który kodowany jest przez gen leżący na chromosomie X (tak, bingo!) wykazuje większą aktywność w komórkach męskich (za sprawą hipometylacji genu kodującego) i mniejszą w komórkach żeńskich (poprzez hipermetylację tegoż genu). Hipometylacja to inaczej obniżony poziom metylacji, który zwiększa ekspresję danego genu. Hipermetylacja, czyli podwyższony poziom metylacji – zmniejsza ją. Poziom metylacji jest dziedziczony. Potrzeba istnienia takiego mechanizmu wydaje się być prosta. Na zarodek i płód żeński testosteron ma działać słabiej, na męski silniej. Oczywiste skojarzenie – DNA. Jednak sprawa okazała się trudniejsza, niż sądzono. Od lat trwają poszukiwania „genu homoseksualizmu”. Oczywiście nie musi to być pojedynczy gen, a raczej cały zespół, którego działanie powoduje wytworzenie takiej a nie innej orientacji. Kłopot w tym, że wciąż nie zidentyfikowano odpowiednich sekwencji w naszym materiale genetycznym.
To tylko teoria
Tym ciekawej wyglądają badania naukowców z amerykańskiego National Institute for Mathematical and Biological Synthesis. Ich zdaniem homoseksualizm może mieć podłoże nie w genach, a epigenetyce. To dziedziczenie, ale nie związanie ze zmianami w DNA. Jest szereg mechanizmów, które przenoszą pewne cechy pomijając kod genetyczny. Dotyczą one m.in. tego, kiedy, gdzie i jak dany gen zaczyna działać.
CrazyNauka
No i tu właśnie jest miejsce na homoseksualizm. Otóż każdy z nas w życiu płodowym poddawany jest działaniu różnych hormonów. Niektóre z nich mogą wykształcić u płodu cechy męskie, inne – kobiece. Rozwijający się organizm stosuje właśnie epigenetyczne znaczniki, które regulują te sprawy. Męski płód chroni się przed feminizacją, kobiecy – przed maskulinizacją.
Takie znaczniki powinny spełnić swoją rolę i już. Problemy zaczynają się, gdy nowy organizm otrzyma znacznik od rodzica płci przeciwnej. Zwykle każdy organizm sam sobie wytwarza epigenetyczne zabezpieczenia, ale bywa, że tata da swoje znaczniki córce lub mama – synowi. W takiej sytuacji sprawy zaczynają się komplikować i płód może częściowo nabywać cechy typowe dla przeciwnej płci.
LGBTQAIP+
L – lesbijki, G – geje, B – osoby biseksualne, T – osoby trans płciowe, Q – queer (questioning) (osoby, które nie identyfikują się w żadnej z powyższych kategorii lub uważają, że są pomiędzy kilkoma kategoriami), A – osoby aseksualne, I – osoby interpłciowe (posiadają i męskie i żeńskie cechy płciowe), P – osoby panseksualne (nie zwracają uwagi na cechy płci drugiej osoby), + (dotyczy osób, które nie mieszczą się w powyższych kategoriach)
Raport Kinsey 1948 i 1953 wskazują, że ponad 1/3 mężczyzn i 13% kobiet miało przynajmniej jedno doświadczenie homoseksualne zakończone orgazmem.
W kontekście mówienia o orientacji ważne wydaje się również pojęcie płynności seksualnej pokazujące, że różnorodność doświadczeń ludzkich w tej sferze nie zawsze można opisać zgodnie z trójkategorialnym modelem. Obrazuje ono dynamiczny charakter potrzeb seksualnych i autoidentyfikacji oraz możliwość erotycznej odpowiedzi na określone sytuacje bez względu na płeć partnera relacji.
Konsultacja merytoryczna: seksuolog STREFA (BEZ)WSTYDU (@ameera.anna.ibrahim)
Bibliografia:
- who.int
- https://www.totylkoteoria.pl/2016/08/mity-na-temat-homoseksualizmu.htmlwprowadzono orientacją seksualną niezgodną z ego (egodystoniczną) wraz z nową kategorią diagnostyczną F66 – zaburzeniami psychologicznymi i zaburzeniami zachowania związanymi z rozwojem i orientacją seksualną
- https://pts-seksuologia.pl/sites/strona/59/stanowiskopts-na-temat-zdrowia-osob-o-orientacji-homoseksualnej
- https://www.crazynauka.pl/sk-d-si-bierze-homoseksualizm-to-pytanie/
